بررسی «کیچ » از منظر زیبایی‌شناسی و تأثیر این پدیده بر حس تعلق به مکان با معرفی نمونه موردی در معماری معاصر ایران (هتل بزرگ داریوش)

رسیدن به تعریفی جامع از پدیده «کیچ » با توجه به زمانمند بودن این پدیده و گستردگی حوزه‌های مرتبط با آن (پدیده‌ای که گاهی بسیار خطرناک نامیده شده و پاره‌ای اوقات از نتایج مثبت این پدیده سخن به میان آمده است، گاهی آن را با سلیقه بد و فرهنگ توده مرتبط دانسته و گاه آن را در ارتباط با فرهنگ توده در جهت دستیابی به هویت از دست رفته آدمی در دنیای کنونی تصویر می‌نمایند) دشوار می‌باشد، ولی قدر مسلم، پیامدهای منفی «کیچ » را می‌توان یکی از عوامل آشفتگی بصری معماری اکنون برشمرد. در این پژوهش تلاش گردیده تا از طریق بررسی اسناد و منابع کتابخانه‌ای، با روش توصیفی- تحلیلی، علاوه بر بررسی این پدیده از منظر زیبایی‌شناسی، با هدف دستیابی به شاخص‌هایی برای تشخیص «معماری کیچ» در بستر معماری معاصر ایران، هتل داریوش کیش به عنوان «معماری کیچ » معرفی شود. همچنین منتج از آراء برخی محققان حوزه پدیدارشناسی، از دست رفتن حس تعلق به مکان نیز به عنوان یکی از عارضه های «معماری کیچ »، تدوین و تدقیق می‌گردد.